บทที่ 456

“ปล่อยฉันออกไปเถอะค่ะ”

ทางฝั่งเสิ่นอวิ๋นอู้ยังคงยืนกราน เสียงของเธอแผ่วเบาและนุ่มนวล ทั้งยังพยายามยื่นมือออกไปผลักคนที่ขวางทางเธออยู่ตลอดเวลา

น่าเสียดายที่คนขวางประตูไม่ได้มีแค่คนเดียว หากพวกเขาไม่ยอมให้ผ่าน เธอก็ไม่มีทางออกไปได้เลย

“ฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องไปทำจริงๆ นะคะ”

“เรื่องสำคัญอะไร?”

เสียงหนึ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ